تاثیر رهبری تحول‌آفرین بر عملکرد شغلی اعضای هیات علمی با میانجی‌گری درگیری شغلی

هدف پژوهش حاضر ارائة راهکارهای کاربردی به‌منظور بهبود عملکرد شغلی اعضای هیات علمی، بر اساس رهبری تحول‌آفرین و عملکرد شغلی است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی همبستگی است. در این پژوهش ابتدا مدل نظری و فرضیه‌های پژوهش توسعه داده شد. سپس به کمک مدل معادلات ساختاری و آزمون رگرسیون فرضیه‌های پژوهش بررسی شدند. جامعة آماری تحقیق، اعضای هیات علمی یکی از مراکز دانشگاهی نظامی است. بدین منظور نمونه‌ای برابر با 210 نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه‌گیری تصادفی به دست آمد. داده‌ها از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. برای اندازه گیری سطح درگیری شغلی از پرسش‌نامه درگیری شغلی کانونگو (1982) با 10 گویه، عملکرد شغلی از پرسش‌نامه پاترسون (1970) با 15 گویه و رهبری تحولی از پرسش‌نامه باس و الولیو (2006) با 20 گویه استفاده گردید. پایایی ابزارهای تحقیق از طریق الفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. روایی ابزارها از طریق روایی محتوا و سازه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که رهبری تحول‌آفرین بر عملکرد شغلی اعضای هیات علمی تأثیر مثبت داشته و نقش میانجی‌گری درگیری شغلی در تأثیر رهبری تحول‌آفرین بر عملکرد شغلی اعضای هیات علمی به تأیید رسید. از سوی دیگر، تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه‌ی حمایت‌های رشد دهنده، بیشترین تاثیر بر عملکرد شغلی دارد.